อโหสิ ถ้าคิดได้

หลายวันก่อน ได้เห็นคนที่เกลียดเรา เขาทำตัวเองคล้ายกับที่ว่าเรา (แต่คงเนียนกว่า) จากที่เคยโมโหว่าทำไมต้องมาเกลียดกันขนาดนี้ ก็เลยรู้สึกสงสาร และรู้สึกเสียดายที่รู้จักกันมา แต่ก็ไม่รู้จักกันดีพอ ..แต่ถามว่าเกลียดเขาไหม ไม่นะ ไม่เกลียด เพราะเรื่องที่เกิดเป็นเรื่องไร้สาระเกินกว่าจะเกลียดกัน เคลียร์คือเคลียร์ จบคือจบ ไม่ใช่ต่อความเอาเองภายหลัง เพราะนั่นก็แสดงว่าไม่จบ!

รู้สึกน้อยใจมากกว่า ว่าทำไม ว่าเราได้ แต่ตัวเองก็ทำเสียเองล่ะ!

บางครั้งการจะพูดอะไร การอวดภูมิ หรืออวดตน ขอให้พิจารณาตนก่อนว่าดีดังพูดหรือเปล่า เข้าใจในสิ่งที่ตนพูดหรือไม่ มิฉะนั้น คำเหล่านั้นจะย้อนกลับมาทำลายตัวเอง - อโหสิให้บรรดามืออาชีพทั้งหลายครับ

และคงไม่เป็นฝ่ายเริ่มเข้าไปหาอีกแล้วครับ เพราะให้เกียรติกันไปเรียบร้อยแล้ว พูดกันแบบมืออาชีพแบบไทยๆ ผู้อาวุโสน้อยกว่า ย่อมต้องมีสัมมาคาราวะต่อผู้มีอาวุโสกว่า หรืออย่างน้อย ...มารยาททางสังคม

ย้ำอีกทีว่าไม่เคยเกลียด แต่มีโกรธบ้าง (ดังที่เขียนไปแล้วข้างต้น) และพร้อมให้คิดใหม่เสมอ ถ้าอ่านแล้วนึกขึ้นได้ มองคนรอบข้าง แล้วมองตนเอง ลดทิฐิ ลดความอวดตนลง ก็คุยกันได้เสมอ

แต่ถ้ายังเป็นมืออาชีพแต่ปาก ก็ขอเชิญอยู่ในโลกแห่งความสุขของคุณต่อไปเถิด ...เพราะผมก็เหนื่อยจะเคลียร์